İnstagrama girdiğimde ilk takip etmeye başladığım kişilerden biriydi benonun bloğu. Rengarenk dünyasının içine öyle çekmişti ki beni, her gün bakar olmuştum paylaşımlarına. Derken bir gün özelden mesaj attım Benoya. Görür mü acaba diye düşünerek, tüm samimiyetimle içimden geçenleri yazmıştım. Mesajıma ertesi gün sıcacık bir cevap geldi, öyle sıcak ve samimiydiki cevabı, sanki yıllardır tanıyormuş gibi hissettim Benoyu. Ve bir gün bildirim geldi instagramıma. “Benonun Bloğu” sizi takip etmeye başladı yazıyordu, sevincim daha da artmıştı. Bloğumda paylaşımlarımı titizlikle okuyordu ve bana mesajını bırakıyordu. Daha güçlü hissediyordum kendimi ta ki Benonun kötü misafiri hastalık paylaşımını okuyana kadar. Her gün mesaj atmaya başladım, her paylaşımına onu sevdiğimi yazmaya başladım ama yetmiyordu işte. Sevdiğim biriydi Beno ve onu mutlu edebilmekti düşüncelerim ve dualarım. Bir oyun başlatmak istedim kendimce. Böyle güzel kalpli birine herkes kalplerini göndersin istedim , yalnız olmadığını taaa içinde kalbinde hissetmesini istedim. Öyle de oldu. Binden fazla kalp geldi Beno için paylaşılmış. Büyük bir sevinçle kalplerden oluşan filmi hazırlamaya koyuldum. Seçtiğim şarkı benim için çok özeldi. Pinhani “Yalnız kaldıysan dön bak dünyaya, asla vazgeçme ” diyordu. Videoyu hazırladıktan sonra ilk Beno görsün istediğim için kimseye söylemeden Benoya mesaj attım. Ve gelen cevap “iyi ki yapmışız, iyi ki kalplerimiz Beno ile buluşmuş ” dedirtti bana. Biraz ağlatmışız Benoyu ama bu sefer mutluluktan ağladığını yazıyordu ve tekrar tekrar teşekkür ediyordu hepimize.
Bir insanın başka bir insanı sevmesi için yüzünü görmeye gerek var mıydı ? Yokmuş dedirtti Beno bize. Yüzünü görmeden , sesini duymadan , sadece yazılarıyla dünyasıyla ama en önemlisi de kalbiyle öyle çok sevebilirmiş ki bir insan başka bir insanı. Bunu çok derinden hissettirdi ve yaşattı bizlere.
Benim de öyle büyük bir teşekkürüm var ki sizlere. Gönderdiğiniz her kalp öyle anlamlı ki.
Birbirimizi görmemiz, yaşadığımız yer, dilimiz, cinsiyetimiz, ırkımız hiç önemli değilmiş. Taşıdığımız kalplerin ortak olmasıymış önemli olan. Bunu gösterdiğiniz ve hissettirdiğiniz için tekrar teşekkür ederim.
Ben her yazımı “Oyunla, sevgiyle ve mutlulukla kalın” diye bitiririm . Ama bu sefer biraz değişiklik yapacağım.
Bu tertemiz yüreklerinizle kalın…
Sonsuz Sevgilerimle…